Alweer te lang geleden dat ik geschreven heb in mijn blog maar hier heb ik eindelijk weer eens tijd.

Ik heb het de laatste tijd erg druk met werk en dat is een goed iets, want ik krijg meer werk aangezien mensen tevreden zijn met mijn manier van les geven. En dat maakt mij erg blij, al is het af en toe wel heel erg zwaar.

Maar daar wilden ik vandaag niet over praten ik wil praten over een paar andere dingen.

Allereerst wilden ik beginnen met mijn Japanse les die sinds gisteren een zomervakantie zullen hebben. Ik kan nu redelijk Hiragana en Katakana lezen en schrijven, en begin nu pas echt met men basis woorden maar ik vind zelf dat het niet genoeg is. Dus ik zal wat extra zelf studie gaan doen. Ik merk het alleen als ik les geef aan kinderen tussen de 9 en de 12 want dat is de leeftijd groep die het het meesten nodig hebben, en het eng vinden om in het Engels vragen te stellen. Dus tijdens mijn vakantie zal ik mijn Japanse boeken meenemen.

Afgelopen weekend heb ik twee hele leuke dingen gedaan, zondag zijn wij naar het Biwameer gegaan, dat is Japans grootse meer, de oppervlakte van het meer is groter dan welke stad in Japan dan ook zelfs Tokio en dat is best groot. Wij waren uitgenodigd door een collega van Genny die daar een strandhuisje hadden en we kwamen daar om 12 uur aan om te lunchen. Vervolgens zijn we naar het meer toe gegaan en het was een korte wandeling van maar 3 minuten en we zijn daar het water in gegaan. Het water was heerlijk verkoelend vooral nu met dit warm weer dat we in Japan hebben, het regen seizoen is over maar nu begint de zomer. Dat houd in overdag minimaal 32 graden met een luchtvochtigheid van ongeveer 60% en 's nachts valt de temperatuur terug tot maar liefst 27 graden..... Oke dat was sarcastisch bedoel maar met andere woorden het blijft gewoon warm. En we zijn bij het Biwameer gebleven voor een lange tijd, ik zal daar wat foto's van online zetten al heb ik erg niet veel aangezien ik drukker was met zwemmen.

De dag erna zijn wij vroeg opgestaan want 19 Juli is in Japan een nationale vrije dag dus zowel Genny als ik waren vrij en we hadden besloten om iets te ondernemen dat ver was, namelijk Ise.

Ise staat bekend voor zijn tempels vooral Shinto heiligdom (shrine) en er zijn 3 hoofd locaties de eerste was de “Outer Shrine” omringd door veel mooie bomen en dicht bij het station, maar de shrine zelf vond ik niet zo heel erg bijzonder. Dat kan ook goed komen door de kranen en doeken die daar waren met verbouwingen, maar de bomen waren daar erg mooi. Ook in de trein naar Ise toe was ik onder de indruk van de mooie uitzicht dat je in Japan kan zien, en leuk om te zien dat schildpadden niet alleen in meren zwemmen maar ook in wilden rivieren. De tweede heiligdom was genaamd de “Inner Shrine” en deze vond ik veel mooier, met een rivier aan het begin van de shrine en veel mooie gesnoeide hagen. Daar kwam ik erachter dat ik Shinto tradities elke heiligdom om de zoveel jaar opnieuw gebouwd worden. Dus je ziet twee afgebakende stukken een voor de huidige schrine en een voor de volgende, en deze wisselen eens elke 20 jaar. En ik praat hier over heuse gebouwen ik mocht alleen geen foto nemen van de grootste maar die was erg groot.

Vervolgens zijn we met de bus naar Futami Mie gereden om daar te gaan kijken naar Meoto Iwa, wat voor mij stiekem het belangrijkste was van de reis. De reis met de bus duurden maar een half uur, en eenmaal uit de bus gestapt zijn we naar de shrine toe gegaan. Toen ik het zag schrok ik een beetje omdat het veel kleiner leek dan de foto's die ik tot nu toe gezien had. Maar het blijft een mooie schrine, het zijn twee rotsen die net in de oceaan staan en met een touw aan elkaar vast gemaakt worden. Meoto Iwa beteken vrij vertaald ge gehuwden rotsen. En elk jaar wordt het touw op rituele wijzen vernieuwd op 28 december. Naast de Meoto Iwa was een andere kleine shrine vool met padden en het duurden voor mij niet lang om erachter te komen waarom. Achter Meoto Iwa was een andere rots en als je snel keek leek het net of er een grote grijze pad op zat, maar het was gewoon een stuk van de rots. Ook deze foto's zal ik online zetten.

Om onze reis af te sluiten zijn we met de trein naar Toba gegaan, naar het Mikimoto Parel Eiland. Mr. Mikimoto is de uitvinder van het kweken van parels en dat heeft de economie van de stad gered in het begin van de jaren 1900. Hij heeft zijn hele leven gezocht naar de beste manier om parels te kweken en het eiland is tot nu toe de basis voor het belangrijkste parelkwekerij ter wereld. En ook op het eiland is er een museum opgericht ter eren van Mikimoro Kokichi. Ook kan je daar kijken naar een demonstatie van parelduikers, wat tot de dag van vandaag gedaan word door vrouwen gekleed in het wit, en meestal er het een koppel die dat samen doen. Man en vrouw, waarvan de man de boot bestuurd en alles in de gaten houd, en de vrouw duikt.

Over 10 dagen gaan wij naar New York dus mijn volgende stuk zal niet over Japan zijn maar over iets heel anders de Grote Appel. Maar dat zal nog wel even duren, tot die tijd wens ik jullie veel lees plezier en een goede zomer toe, dat het lekker weer mag zijn in Nederland!!

Groetjes!

Nic