Osaka # 7 in de wereld

Daar ben ik eindelijk weer de laatste paar weken erg druk geweest zoald de meeste wel weten, maar ik ga nu even zitten om een paar worden hier op papier te zetten.

Wisten jullie dat Osaka de 7de stat is ter wereld qua grote? Oke dat is als je alle wijken mee teld waarvan sommige ook als eigen dorpen gezien zouden kunnen worden, maar toch het verbaasden mij om dat te lezen. En het blijft heerlijk om hier rond te lopen en te zien wat voor maffe dingen je allemaal kan zien, de winter is hier echt ten einde maar de lente heeft een koude regenachtige start, wel kun je overal al langzaam de kersenbloesem al voorzichtig open zien gaan en dat is echt heel gaaf. Elke straat heeft wel iets daarvan staan omdat het voor Japan heel belangrijk is, en de belangrijke gebouwen zijn omringd door grote bomen die binnen enkele weken helemaal in bloei zullen staan. Tegen die tijd zal ik wel wat goede foto's daarvan online zetten.

Maar ook leuk om te zien hoe mensen zich hier gedragen, iedereen heeft zo zijn manier van ontspanning zijn het gamen, video's bekijken of knutselen aan zijn dingen. Japan neemt dat net een stap verder, je ziet hier de gekste voertuigen en mensen zorgen er voor dat het hun ding is, het gekste wat ik nu gezien hebt was een verzierde scooter met man erop die een bijpassende helm en kleding aan had, hij had zo uit een Power Rangers aflevering kunnen komen. Veel lucht en overdreven veel chroom, en 6 uitlaatpijpen die alle kanten op gingen.

Ik heb hier ook werk gevonden en kan aan de slag , Engels en Nederlands lessen geef ik op dit moment, bij 2 bedrijven Part-Time, en in de ochten loop ikf flyers. Dus lange drukke dagen maar het is erg leuk om te doen, en dankbaar werk dus dat is goed en geeft me veel energie. Ik blijf wel op bannen jagen want je weet maar nooit wat je tegenkomt.

Buiten dat ben ik ook druk bezig met het leren van Japans morgen heb ik mijn 4e les en het blijft lastig voor een taal met 2x 46 letters in hun alphabet en dan tel ik nog niet de import tekens. Maar mijn woordschat groeid met de dag en dat is leuk om te zien. Ook mijn eerste ervaring met een Japanse kapper was niet wat ik ervan verwachte, maar 2mm kort haar stond me ook goed, gelukkig ook koud genoeg voor een pet. Volgende keer zal ik toch proberen wat meer Japans te praten voordat ik dat avontuur aan ga.

Nou dat was het even voor nu, ik weet niet zo heel goed wat ik nog meer kan vertellen, ik zal snel weer wat foto's plaatsen van hoe het hier gaan, en als je vragen hebt laat een post achter en ik zal er aan werken!!

Tot snel

Wist je dat?

Wist je dat?

Stelling 1

Hoe lang een Japaner gemiddeld met een nieuwe auto doet? Nou het antwoord heeft mij in ieder geval erg verbaasd, het is namelijk maar 5 jaar....

Na 5 jaar moeten de auto’s een soort van APK keurig krijgen en dat is meestal erg duur dus de meeste Japaners beluiten dan om een nieuwe auto te kopen want dat is dan goedkoper. Dat legt ook wel een klein beetje uit waarom alle auto’s hier altijd zo schoon zijn. En het is heel normaal hier om je auto een keer in de week schoon te maken. Het schijn dat er in het voorjaar wel een periode is waar de auto’s vaak vies zijn en dat is waarneer er zand vanuit China hier heen komt waaien, dus zodra dat zover is zal ik wel weer wat foto’s plaatsen.

Stelling 2

Kamikaze helemaal niet betekend wat jullie denken. Volgens de van Dale betekend het dit: “ka·mi·ka·zede;m1korps van Japanse vliegers in WO II, die zich met hun vliegtuig op Amerikaanse oorlogsschepen enz. stortten2gedrag of handeling die daaraan doet denken:~actiezelfmoordactie;dat is je reinste ~zal slecht aflopen

Nou ja dat wel maar ik heb er een andere betekenis aan gegeven sinds de afgelopen week en veel mensen zijn het hier met me eens. Kamikaze betekend voor mij een Japanse deelnemer in het verkeer en het maakt niet uit in welke form, zijn het voetgangers, fietsers of berijden ze een motorvoertuig het maakt ze niet uit, eerst doen ze hun actie en daarna kijken ze of iemand ze gaat raken (als je geluk hebt want meestal kijkjen ze niet eens). Het is serieus voor en man van mijn postuur een sport geworden om mensen te ontwijken zijn het als ik loop of op de fiets en ik kan tot nu toe zeggen dat ik nog geen ongeluk heb gekregen maar ik blijf op men hoede. Dus voor mensen die van plan zijn een keer Japan te bezoeken houd daar rekening mee.

En voor de rest gaat het erg goed met me, ik heb door een verkeerde beweging men pols iets bezeerd maar niks wat een beetje rust weer goed gaan maken. Voor de rest is het jagen naar werk begonnen (al 2 weken) maar vandaag men eerste solicitatie gesprek achter de rug en dat ging erg goed. En ik heb vorige week gekeken bij een Kendo school in Osaka waar ik me in wil schrijven zodra men pols weer ok is, en dat was echt heel gaaf om te zien. Dus vandaag na men solicitatie gesprek men eigen “Shinai” gehaald samen met een draagtas. Ik zal wel even wat foto plaatsen daarvan online. Het was ook een erg leuke ervaring omdat ze daar ook een verdieping boven een eigen Katana collectie hadden en dat was super gaaf om te zien, Veel oude zwaarden met ieder zijn eigen verhaal.

Dus al met al gaat alles goed met mij druk bezig met werk zoeken, trainen om les te geven bij een vrien van Gen. En ook men routes in Osaka aan het uitzoeken, dus veel op de fiets een veel nieuwe dingen zien. Osaka wordt trouwens voor de nieuwschierige onder ons ook wel de japanse hoofdstad van het eten genoemd en dat is helemaal waar, als je hier bent zie je overall gezellige restaurantjes en lekkere dingen om te eten. Ik heb ook wat foto’s gemaakt van een Shotengai (een overdekt winkel straat) en de manier waarop de kleine winkels daar hun eten presenteren, ook hiervan komen foto’s online.

Ik ben even stil geweest maar dat kwam omdat ik niet veel te vertellen had, nu gelukkig weer een langer verhaal!!

Tot de volgende keer!

Nic

Men eerste week

Officieel hier nu een week, en het bevalt me nog steeds het is zoals ik hoor iets warmer dan in Nederland maar het voel erg koud aan. Water koud zoals men het in Nederland zou zeggen, ik heb ondertussen niet veel meer gedaan dan men laatste verhaal.
Zaterdag was het super mooi weer en Gen en ik zijn naar een van mijn favo plaatsen gegaan in
Japan (tot nu to moet ik zeggen) en dat is Nara. Nara is Japan's eerste officiele hoofdstad en staat vooral bekend om Todai-ji (Toudai-ji) Japans grootste houte gebouw. Daarin staat een grote boedha, nou ja zie de foto's die ik geplaats heb dan weet je genoeg. En daarna een wandeling door een erg mooie bos met heel veel mooie vormen, ik zou daar elke dag wel kunnen lopen.

Daarna hebben we een aantal dagen regen gehad, wat op zich een heel goed iets is want dat heeft mij tijd gegeven om op jacht te gaan naar werk. Ik had had heel veel folders en informatie sites gevonden. Maar uit al die dingen moest ik een selectie gaan maken en prioriteiten gaan stellen op welke ik eerst zou gaan reageren, want het schijnt nu in Japan tijd de tijd dat de meeste mensen worden aangenomen. Het fyscaal jaar begint in april dus ook de schooljaren en dan beginnen ook veel mensen met hun nieuwe baan. Dus ik ben 2 dagen lang bezig geweest met men CV goed te herschrijven in het engels en banen op soort te zetten. Het waren ook twee kouden dagen in Osaka. Niet zo koud als in Nederland, maar ik ben veel meer buiten geweest.

Dinsdag ben ik op zoek gegaan naar een aansluiting stekker om de laptop aan te kunnen sluiten op de tv, dus op men fiets naar Den Den Town. Den Den Town is een wijk in Osaka waar alle electonica en Manga en speelgoed bij elkaar zit, dus je hebt een wijk dat een hemel is voor de echte Nerd ;) Je ziet er van alles rondlopen ook mensen die verkleed zijn als hun favoriete superheld, als je ooit een Spiderman pak wilt aanschraffen kan je in Den Den Town binnen 10 minuten wat vinden. Maar gelukkig is dat niks voor mij, ik vind het wel heerlijk om al die gekke mensen daar te bekijken en te zien wat de laatste ontwikkelingen zijn op hardware gebied. En qua prijzen zijn ze in Japan ook redelijk duur, maar het wel heel anders shoppen.

Gisteravond samen met Gen naar een les van haar gegaan waar zij mij liet zien hoe ze met haar leerlingen om ging, en vandaag donderdag de hele dag met Michael op stap geweest. Hij is al 20 jaar in Japan en aardig ervaren met les geven. Hij heeft mij wat tips kunnen geven en ik heb de hele dag veel aantekeningen kunnen maken.

Morgen is Genevieve jarig, dus ik zal de hele dag wel lekker in de weer zijn totdat zij thuis komt. Maar vandaar dat ik men update vandaag al online zet.

Kortom men eerste week in Japan super, ik voel me al thuis en het fijt dat je de taal niet spreek is niet zo eng als het lijkt. Want de dingen die ik wilden hebben heb ik (ook men S-Video converter cable) en dat alleen met een beetje engels van hun kant. En lichaams taal. De mensen hier zijn heel erg gastvrij en hebben heel veel gedult, daar kunnen wij europeanen nog wel wat van leren.

Nou ik ga weer even gezellig doen voordat ik naar bed toe ga.

Tot snel

Aangekomen en dingen regelen

Vanmorgen kan ik niet meer slapen dus maar even wat gaan schrijven voor de site, laat ik beginnen met de reis.

Dinsdag morgen op tijd op het vliegtuig, men spullen goed ingepakt na een lange dag rondrennen met men spullen. (Nogmaals bedankt Yann en Fem) Maar na 4 uur slapen op schiphol aangekomen en zoeken naar men vliegtuig, sta ik daar in de rij staat ineens de heer Chebil naast me om ook het vliegtuig te pakken maar hij ging naar Lyon. Wel heel grappig om op die dag hem daar tegen te komen, en daarna wachten op het vliegtuig, gelukkig was ik niet alleen daar samen met men lieve familie en vrienden om nog even na te praten en de tijd vloog voorbij. de eerste vlucht ging snel in een kleine airbus en we waren echt binnen no-time in Parijs. En daar kon ik op zoek naar het juiste vliegtuig naar Osaka. en ongeveer 20 minuten voor ik in kon stappen stond ik voor de Boeing 777-200 wat een redelijk groot vliegtuig is, tijdens het inboeken de nacht ervoor had ik ervoor gezorgd dat ik helemaal achterin zou zitten. De achterste rij heeft namelijk maar 2 stoelen aan de zijkanten en zo had ik dus maar rekening te houden met 1 persoon. We kregen bij het opstijgen meteen al een melding dat we wat vertraging op zouden gaan lopen en dat kwam door turbulentie dus de reis zou iets aangepast worden. IN het vliegtuig heb ik aardig kunnen slapen, 3 uur in een stuk was men langste maar toch redelijk wat men ogen dicht gehad en niet moet het vliegtuig uit kunnen stappen, ook wat films kunnen kijken en ik was erg blij met men personelijk schrempje!

Eenmaal in Osaka aangekomen waren we snel bij de gate, en konde we uitstappen, maar aangezien ik helemaal achteraan was kon ik er pas als een van de laatste uit, en kon ik ook achteraan aansluiten in de rij bij de douane. Ik had al netjes men papierje ingevuld voor de mensen achter het loket en men pasport waar men visum in was al klaar liggen, en daar verliep alles heel erg soepel, het was een lang process maar daar moet ik maar aan wennen Japan is een land van formulieren ben ik achter. En toen ik verder mocht om men koffer op de halen kwam deze er ook meteen aan. Eenmaal in het land was Genevieve mij al aan het opwachten en we besloten om eerst even een kop thee de drinken voordat we ons met de bus naar Tsuruhashi station zouden gaan.Toen we buiten stonden viel mij meteen op dat het redelijk warm was in Japan, nou de 10 graden waren in ieder geval warmer dan de -3 die wij hadden in nederland afgelopen dagen, en na Tsuruhashi hebben we daar de JR lijn genomen naar Imazato Station, dat is het station van de gezellige buurt waar ik het komend jaar mag gaan wonen!

Aangezien Gen goed nieuws had voor me dat ze tot maandag niet hoefte te werken, bijna al haar leerlingen hadden de griep dus zij hoeften niet te komen voor een lege klas. Hadden we besloten om meteen even wat papieren te gaan regelen, dus op de fiets naar het imigratie bureau in de Imazato District, daar men 'gaijin card' halen het 2e formulier die ik in mocht vullen, en een rustige avond gehad met vroeg naar bed. 12 uur later pas wakker geworden en gisteren dus naar het hoodkantoor gegaan voor imigratie om daar een bewijs te halen dat ik het land uit en weer in zou mogen voor later dit jaar, een perfecte manier om zo de Japanse bureaucratie te leren kennen en een dagje Osaka te ontdekken. Het leuke was dat het Imigratie bureau in een gebouw was aan de kust van Osaka, een kunstmatig eiland die op een polder achtige manier gewonnen is. In het gebouw was er ook een gevangenis en andere overheids instellingen op de vloer van de imirgatie dienst was er ook een kleine supermarkt. Nu moest ik voor men formulier een postzegel halen van 6000 yen in de kleine supermarkt, dat waren de administrative kosten die je maakte. Een appart systeem om dat te doen via postzegels maar erg grappig bedacht, ik zei tegen Gen dat ik het gek vond dat er ook een supermarkt was in een overheids gebouw waarop haar antwoord was dat het voor Japan logisch was. De hoofdreden is dat veel mensen daar lang moesten wachten en mocht je honger krijgen kan je daar wat halen, niet eens zo gek dacht ik bij mezelf. Na het regelen daarvan zijn we nog even de stad in gegaan. En besloot ik om voor mezelf een 2e hands fiets aan te schaffen, ik ben goed geslaagd met maar 5500 yen heb ik nu een mooie blauw fiets. Dus nu kan ik op mijn blauwe fiets Osaka gaan verkennen en foto's maken, men plan voor vandaag is een rugtas halen, en nieuwe tas voor men camera, en een beschrem lens voor men lens. Daarna zal ik weer wat foto's maken en plaatsen op de site.

Tot heel erg snel!!!

Verhuizing

Dit weekend al veel kunnen doen en ik loop ook aardig opschema, morgen zullen de laatste dingen gestort kunnen worden en gelukkig heb ik de auto van men vader daarvoor kunnen lenen. Wel heel apart om zo je weekenden te moeten doorgaan, ik heb zelf het gevoel dat ik nu al bijna anderhalve maand bezig ben met alles goed af te ronden maar nu komt het gevoel pas echt dicht bij en dat is wel een grappig gevoel. Afgelopen vrijdag mijn laatste werkdag bij G.E.P. Plantes en dat was een erg mooie dag vol met lieve en mooie woorden die ik voor altijd bij me zal dragen. En ik zal de tijd daar ook zeker nooit vergeten aangezien ik daar zo ontzettend veel geleerd heb. Toen ik weg reed daar vandaan had ik ook niet echt het gevoel dat het de laatste keer zou zijn, maar dat komt omdat ik te druk bezig ben geweest om daar echt bij stil te staan, dat komt over een paar weken wel denk ik. En ook 's avonds een huis vol vrienden, kort om het weekend is nog niet voorbij maar ik heb echt genoten van de aandacht die ik kreeg. Gisteren (zaterdag) samen met Yann veel van mijn spullen al naar zijn huis toe gereden, en het is nu voor mij een kwestie van de laatste zooi hier opruimen.

De meest gevraagde vraag van vrienden is 'ben je zenuwachtig?' Waar ik alleen maar nee op kan antwoorden. Natuurlijk vind ik het wel spannend maar zenuwachtig niet want ik vind het zeker niet eng wat ik nu allemaal daar ga doen. Ik leef ook echt van dag tot dag en ik zie wel wat me daar allemaal gaat gebeuren, en ik zal jullie daar ook lekker van op de hoogte houden.

Vandaag is Alphen weer onder een witte deken, wat op zich niks uitmaakt want ik hoef niet veel naar buiten maar het maakt het wel weer super mooi. Ik ga maar een wat doen.

Zoals beloofd een kleine update:

Twee weken geleden zijn Gen en ik naar Frankrijk toe gegaan om de 24 december aanwezig te kunnen zijn in de ambassade van Japan in Strasbourg. Erg omslachtig maar zo is het proces nu eenmaal, ik heb namelijk recht omdat ik Frans ben op een werk/vakantie visum voor Japan. Maar dat houd in dat alleen een franse ambassade die mag uitgeven, en aangezien ik niet in Frankrijk woon moest ik langskomen voor een interview met al mijn papieren die ze wilden hebben. Wij komen daar aan bij de ambassade en het is een heel klein bureau in een complex vol met ambassades en er waren 2 loketten met 2 dames erachter en een grote uitsmijter voor de deur. Eenmaal door de veiligheid maatregelen heen te zijn wordt ons gevraagd plaats te nemen en eventueel wat te gaan lezen totdat wij geholpen zouden worden (er was niemand anders) dus dat doen wij. Nog geen 2 minuten later worden wij bij de dame geroepen die ons kon helpen en we leggen het verhaal uit, ik in het Frans, en Genny ondersteun mij met wat Japans en zo hebben we onze interview. De dame wilden daarna even wat tijd hebben om wat dingen na te checken en zou ons weer roepen als er meer vragen waren. Er kwamen nog wat vragen over bedragen die ik had opgeschreven en we leggen uit dat ik bij haar in zou trekken wat haar deed lachen en alles was oke volgens haar, maar de persoon die de beslissing kon nemen was die dag niet aanwezig en zou pas weer 4 Januari er weer zijn dus of ik de 5de week zou kunnen bellen om te kijken of er nog vragen waren.

Gisteren in al mijn enthousiasme en vergeten dat ik de 5e moest bellen belden ik de ambassade op en had weer dezelfde vrouw aan de telefoon, het gesprek was kort want ze wist mij lachend uit te leggen dat ik niet die dag zou bellen maar de 5e, dus ik vandaag netjes een uur gewacht en gebeld om 9:50 zodat zij ook hun dag goed kunnen beginnen voordat deze lastige fransman ze met vragen ga overdonderen. En ik bellen en wat krijg ik te horen: 'Alles ziet er goed uit, we gaan vanmiddag beginnen met u visum, mochten er vragen zijn bellen wij u. Zo niet dan wordt u visum morgen gepost'

Kortom ik had niet hoeven bellen maar ik denk dat mijn enthousiasme me wel punten heeft weten te geven, ook het fijt dat ik iemand bij me had die Japans sprak bij me had ook wel geholpen heeft en dat ik ook een antwoord had op al haar vragen. Dus vandaag geen telefoon vanuit Frankrijk voor mij en dan kan ik morgen avond gaan boeken!!!